Paasmaandag...

De meeste mensen maken dan plannen waarvan je spontaan gaat geeuwen.
Een brunch. Hortensia’s kijken in een tuincentrum. Wandelen met een overjaarse tante.

Terwijl ik mijn binnenste roersels neerpen, en plannen maak voor deze niet zo doordeweekse maandag, bedenk ik ineens dat ik dit jaar geen chrzan heb gemaakt.
Hoe is het zo ver met me kunnen komen, om die familietraditie te vergeten?

Maar ik dwaal af.

Ik heb wat opties voor vandaag.
Een melancholische paaswandeling in Hasselt. Notitieboek in de hand. Korte observaties opschrijven. Of naar Bokrijk trekken, en doen alsof ik een tijdreiziger uit 2025 ben.

Of...

Ik doe gewoon niets.
Kijk naar de schaduwen op de muur.
Luister naar het gepruttel van de koelkast.

Ik ben een mens.
Het is maandag.
En dat is eigenlijk al poëzie genoeg.